Κάθομαι που λες φίλε στον υπολογιστή μου. Θέλω οπωσδήποτε να θυμηθώ κάτι από τον παλιό (ενωμένο) Παναιτωλικό. Και γυρνάω 3,5 χρόνια πίσω. Τότε, που ο Παναιτωλικός έβγαλε μία ολόκληρη γενιά νέων φιλάθλων, οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να στηρίξουν τον Παναιτωλικό και μόνο αυτόν. Τότε που 9.000 και πλέον φίλοι του Τίτορμου έγιναν… παιδιά του. Τότε που η μεγάλη ανατροπή με τα γκολ των Καραμαλίκη και Παλαιολόγου έγραψε μία από τις καλύτερες ημέρες στην σύγχρονη ιστορία της ομάδας.
Δεν τρελαίνομαι στην ιδέα να φτάνει κάποιος τα πράγματα στα άκρα, αλλά φέτος ο Παναιτωλικός χρειάζεται πολλές βελτιώσεις, κυρίως εξωαγωνιστικές, προκειμένου να πάρει την άνοδο στην Σούπερ Λιγκ. Και για να μην βιαστούν μερικοί, ας σημειώσω από τώρα ότι δεν βάζω θέμα διοικητικών αλλαγών.
Η διοίκηση εξάλλου, αρέσει ή όχι, είναι αυτή που είναι. Αλλά η διοίκηση αυτή είναι που ανέβασε την ομάδα στην Β Εθνική, πόσο μάλλον στην Α Εθνική μετά από 3,5 δεκαετίες! Με τα πολλά λάθη της, ναι! Αλλά και με σωστές κινήσεις, τις οποίες πολλοί αγνοούν, προκειμένου να εξυπηρετήσουν προσωπικά τους συμφέροντα, ή συμφέροντα τρίτων… Όποιος δεν εκτιμά την μεγάλη προσπάθεια της διοίκησης… ας βρει χρόνο να κάνει την αυτοκριτική του! Εξάλλου όταν λένε τα καλύτερα λόγια γι’ αυτήν άνθρωποι – είδωλα για τον Παναιτωλικό (σ.σ. Μάκης Μπελεβώνης), αξίζει να ξαναδείς το θέμα πιο χαλαρά και με ουδέτερη ματιά.
Επιστροφή όμως στο μπαράζ της Νέας Σμύρνης. Κοιτώντας βίντεο στο youtube με την εξαίρετη – και συνάμα αυθεντικά – Αγρινιώτικη περιγραφή του αγώνα από τον αγαπητό Πάνο Ξανθόπουλο, έρχεται ένα «αεράκι» στα χέρια και τα πόδια μου. Ένα «αεράκι», που ξαφνικά με κάνει να ανατριχιάζω από Δέος απέναντι στην θέα του Παναιτωλικού κόσμου. Η Παναιτωλική οικογένεια είχε παλέψει όλη μαζί εκείνη τη μέρα για την ανατροπή του σκορ. Όλοι πίστευαν ότι είχε φτάσει η μέρα. Και έτσι ήταν. Από τότε όμως άλλαξαν πολλά.
Η νέα Παναιτωλική φίλαθλη γενιά έχει πλέον αμφιβολίες για το κλίμα που υπάρχει στην ομάδα. Έχει αρχίσει και… κοιτάει αλλού. Κινδυνεύει να χαθεί από αυτή τη φίλαθλη γενιά το στοιχείο που υπήρχε μέχρι τις αρχές του 2012.: ΜΟΝΟ Παναιτωλικός.
Για την διατήρηση του στοιχείου αυτού λοιπόν, πρέπει να υπάρξει η αντίστοιχη υπεράσπιση. Υποστήριξη αν θες, φίλε αναγνώστη. Και εδώ είναι που χρειάζεται προσοχή. Γιατί από την κατρακύλα που υπήρξε πέρσι στον δεύτερο γύρο, η ομάδα χάνει φιλάθλους. Και αυτό όχι επειδή έχανε τα παιχνίδια. Αλλά επειδή υπήρχε συνεχής ένταση μέσα στην οικογένεια του Παναιτωλικού. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Τίτορμος κάθε μέρα έχανε όλο και περισσότερους φιλάθλους. Η διοίκηση τσακώνεται με τους οργανωμένους και με μερίδα δημοσιογράφων. Δημοσιογράφοι τσακώνονται μεταξύ τους και οι οργανωμένοι με τους υπόλοιπους φίλους του Παναιτωλικού που και καλά είναι… «φρεντοτσίνοι»!
Είναι μεγάλο το κρίμα… Γιατί έγινε τόσο μεγάλος κόπος να βρει νέους φιλάθλους ο Παναιτωλικός. Και ναι! Ακόμη κι αυτοί που ασχολούνται με την ομάδα για τόσο λίγο καιρό, δικαιούνται να έχουν άποψη για την ομάδα. Όταν πονάς και αγαπάς μία ομάδα, δεν παίζουν ρόλο τα χρόνια. Ένας επιτυχημένος γάμος δεν έχει να κάνει τόσο με την διάρκειά του, όσο με την αγάπη που υπάρχει ανάμεσα στο ζευγάρι.
Χρέος όλων στον Παναιτωλικό είναι να σκεφτούν τα πέτρινα χρόνια και να συγκρίνουν την τωρινή κατάσταση με την τότε. Να συγκρίνουν τον αριθμό φίλων του Παναιτωλικού, τότε και τώρα. Και να υπερασπίσουν την ιστορία της ομάδας με έναν πιο αξιοπρεπή τρόπο. Να μπει ένα τέλος στην ύπουλη και… εμπορική προσπάθεια όλων να βγουν «από πάνω».
Η κουβέντα που είπε ο Καραγεωργίου στη Συνέντευξη Τύπου («όλοι ενωμένοι για την άνοδο») βρίσκει σύμφωνο τον Μπελεβώνη, ο οποίος τόνισε ότι «μόνο ενωμένους μας φοβούνται»! Κάτι παραπάνω θα ξέρουν αυτοί οι δύο, που έχουν φάει τα γήπεδα της Ελλάδας με το κουτάλι… Ενότητα λοιπόν…
* Όλο και πιο γελοίο γίνεται το Ελληνικό Πρωτάθλημα. Η κλήρωση του πρωταθλήματος αναβάλλεται συνεχώς, οι Καβάλα – Ολυμπιακός Βόλου – Ηρακλής θα αγωνίζονται στην Β Εθνική, χωρίς καν αυτό να είναι σίγουρο, ενώ ο ΟΠΑΠ ψάχνει… και καλά τώρα, χρήματα για να ενισχύσει τις νέες ομάδες. Το μπάχαλο της Football League είναι προέκταση της Super League, η οποία ωστόσο βλέπει αισθητή την μείωση των εισιτηρίων στα παιχνίδια της. Γιατί άραγε…;
Ο πρόεδρος, ο Πίου και ο Αποστολάκης
Η γνωστή διαφήμιση της wind με τον Πίου που φέρνει ο «πρόεδρος» στην ομάδα μετά από… σκάουτινγκ στην Ευρώπη λίγο ή πολύ μπορεί να αποτελέσει ένα… δείγμα για τον τρόπο με τον οποίο κινούνται τα πράγματα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ξένων ποδοσφαιριστών που πέρασαν και δεν ακούμπησαν.
Ωστόσο το μεγάλο μάθημα της συγκεκριμένης διαφήμισης είναι αυτό που εξήγησε ο δικός μας Στράτος Αποστολάκης και όχι ο τρόπος με τον οποίο κάνουν μεταγραφές οι πρόεδροι των ομάδων: «Αν δεν υπήρχε το συνδρομητικό να τα βλέπουμε ποιος θα πήγαινε στο γήπεδο; Όταν παίζαμε εμείς στον Παναθηναϊκό είχαμε ματς υψηλού κινδύνου, όπως αυτά με τον Ηρακλή τον ΟΦΗ, και άλλων ομάδων, πλην των ντέρμπι. Το πρωτάθλημα είναι της πλάκας και για αυτό έγινε χαμός με τον Πίου».
Η διαφήμιση είναι εξαιρετικής ευφυΐας, αλλά αυτό δεν μειώνει τον συλλογισμό του Στράτου Αποστολάκη. Το Ελληνικό ποδόσφαιρο έχει συνηθίσει τους Έλληνες φιλάθλους στην… λαμογιά και την κουτοπονηριά. Ειδικά όταν υπάρχουν ομάδες στην Ελλάδα που κάνουν μεταγραφές με βάση το σκάουτινγκ του football manager (ναι, έχει γίνει κι αυτό)!
Το πρωτάθλημα της χώρας όντως είναι της πλάκας, αλλά τα πράγματα ίσως να ήταν λίγο διαφορετικά αν δεν υπήρχε τηλεοπτική κάλυψη. Ίσως ο κόσμος να πήγαινε πιο εύκολα στο γήπεδο. Εξάλλου ο αγαπητός Αποστολάκης είναι… εγκλωβισμένος στην – κατανοητή – λογική των παλαιμάχων. Ότι τότε όλα ήταν καλά, ενώ τώρα τα πράγματα είναι χάλια. Θυμίζει κάτι από τον παππού μου, εδώ που τα λέμε. Κι εκείνος ισχυρίζεται ότι ο κόσμος σήμερα δεν πάει καλά, αλλά ξεχνάει πως στην δική του εποχή γίνονταν πολλά και διάφορα, απλώς δεν υπήρχε η κατάλληλη… τηλεοπτική κάλυψη. Ο Αποστολάκης λοιπόν ξεχνάει ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο (και) τότε ήταν βασικός εκφραστής της βίας σε ένα επίσης πρωτάθλημα της πλάκας. Απλώς δεν υπήρχε τηλεοπτική κάλυψη, συνεπώς ήταν εύκολο να ξεχάσεις!
Παρόλα αυτά και μόνο ότι επιτρέπεται ο εκχυδαϊσμός του ελληνικού ποδοσφαίρου από την – αστεία και ίσως ρεαλιστική – διαφήμιση με τον Πίου αποδεικνύεται η αρρωστημένη αντίληψη που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι εδώ είναι που έχει δίκιο ο Αποστολάκης. Θα άξιζε, εάν ήταν δυνατό, να δοκιμάζαμε την διαφήμιση στο εξωτερικό. Σε πρωταθλήματα αναπτυγμένα. Όπως στη Γερμανία, ή την Ισπανία. Έτσι θα βγάζαμε ένα ασφαλές συμπέρασμα για το αν η διαφήμιση έπιασε τόπο λόγω της «πλάκας» του Ελληνικού πρωταθλήματος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου