Το Κυριακάτικο σκηνικό στο γήπεδο του Παναιτωλικού ήταν χειμωνιάτικο. Βροχή, κρύο, λίγος κόσμος στις εξέδρες και κακή ψυχολογία από τα συνεχόμενα άσχημα αποτελέσματα. Σε αυτό το παιχνίδι όμως ο Γιάννης Νταλακούρας και οι ποδοσφαιριστές του αναζητούσαν το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή την δική τους ποδοσφαιρική άνοιξη. Η νίκη με 3-0 και ο τρόπος με τον οποίο αυτή ήρθε, ήταν πέρα και πάνω από κάθε προσδοκία. Ο καλύτερος φετινός Παναιτωλικός όχι μόνο ξεπέρασε την κακή ψυχολογία και τις άσχημες εμφανίσεις, αλλά φώναξε ένα βροντερό παρών. Στην πιο παραγωγική του μέρα από πλευράς φάσεων, το τελικό 3-0 είναι πολύ μικρό μπροστά σε αυτό που παρουσίασε χτες.
Στο λασπωμένο τερέν απέδειξε ότι σαν ομάδα δεν διαθέτει μόνο ποιότητα. Οι ...δαντελένιοι του παίχτες όταν θέλουν μπορούν να καταθέσουν και ψυχή μέσα στο γήπεδο. Υποτίθεται ότι οι Νικαιώτες έχουν τον τίτλο του ΄΄σκληρού΄΄, αλλά τη χάρη την είχαν οι Αγρινιώτες. Έβαζαν το πόδι στη φωτιά, πήγαιναν δυνατά στις μονομαχίες και κέρδισαν τις περισσότερες. Είχαν τον απαραίτητο τσαμπουκά και τη ψυχή που απαιτούσαν αυτού του είδους τα παιχνίδια. Στα θετικά του χτεσινού παιχνιδιού περνά και η διάρκεια που έδειξε στο παιχνίδι του, ξεπερνώντας το σύνδρομο του πρώτου 20λεπτου. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό έκλεισε στα καρέ του τον Ιωνικό και τον ΄΄χτυπούσε΄΄ ανελέητα. Μια φορά πέρασε το κέντρο με αξιώσεις ο φιλοξενούμενους στο 5΄και από κει και έπειτα το γήπεδο έγειρε. Η αίσθηση που έδινε ήταν ότι το γκολ ήταν θέμα χρόνου. Ανά πάσα στιγμή πατούσε περιοχή, η ευχέρεια στη δημιουργία φάσεων ήταν για όσκαρ και αν ο αγωνιστικός χώρος ήταν σε καλύτερη κατάσταση το σκορ θα είχε εκτοξευθεί σε πολύ μεγάλα ύψη. Ενδεικτικό της παρουσίας του ήταν ο διψήφιος αριθμός των ευκαιριών που χάθηκαν (εκτός από τα τρία γκολ).
Ένα
ακόμη αξιοσημείωτο ήταν ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές ήταν σε καλή μέρα.
Ολοι όσοι αγωνίστηκαν από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, πάλευαν.
Τα όσα έγιναν στο Βόλο είχαν θετικό αντίκτυπο σε όλα τα επίπεδα της
ομάδας. Από τη στιγμή που οι φίλαθλοι χάρισαν το ζεστό τους
χειροκρότημα με την έναρξη του αγώνα, έβαλαν το απαραίτητο
΄΄καύσιμο΄΄στα πόδια των παιχτών οι οποίοι φρόντισαν να τους
αποζημιώσουν. Το κερασάκι στην ...τούρτα έβαλε ο Γιώργος Θεοδωρίδης που
με εκπληκτικό γκολ (με μια προσποίηση άδειασε τους δύο κεντρικούς
αμυντικούς και βγήκε απέναντι στον τερματοφύλακα) στο 80΄ ολοκλήρωσε τη
μεγαλειώδη αυτή εμφάνιση.
Τι
έγινε όμως για να μεταλλαχθεί τόσο ευχάριστα ο Παναιτωλικός μέσα σε μία
εβδομάδα; Το μυστικό ήταν η χρησιμοποίηση του Θεοδωρίδη δίπλα στον
Πέτρο Ζουρούδη και η τοποθέτηση του Δημούτσου στο δεξί άκρο. Ο
αριστεροπόδαρος άσσος του Παναιτωλικού βρήκε πολλούς χώρους είτε
παίζοντας πιο πίσω από τον Ζουρούδη είτε δίνοντας στήριγμα στα πλάγια
σε Μπαϊκαρά και Δημούτσο. Αυτή η ...ορθολογική επιλογή του Γιάννη
Νταλακούρα έλυσε τον επιθετικό γρίφο που δημιουργήθηκε στα τελευταία
παιχνίδια και έδωσε εκ των έσω τη λύση του δημιουργικού χαφ που
αναζητούσε μεταγραφικά ο Παναιτωλικός. ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ: Μανιάτης, Μπακάκης, Γκόλιας, Αναστασιάδης, Παλαιολόγος, Μουμίν, Δέντσας, Θεοδωρίδης (86’ Πασάς), Δημούτσος (86’ Μαρτελόττο), Μπαϊκαρά (75’ Μπουμάλ), Ζουρούδης.
ΙΩΝΙΚΟΣ: Παγούδης, Κεφαλούκος, Μπέριος, Τσερκέζος, Γεωργίου (24’ Ευαγγελάτος), Μακράκης (62’ Παπαζούδης Α.), Γάλας, Φουρτάδο, Παπαζούδης Σ., Μωραΐτης, Χαλαουάνι (46’ Κριστόρι).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου