Ανέστης Αναστασιάδης: Ο Παναιτωλικός πρεσβεύει τη διαφορετικότητα

08/02/10 Γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 1983 στην Πτολεμαΐδα και έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα στις Ακαδημίες του Άρη και του Ηρακλή Πτολεμαΐδας. Βρέθηκε σύντομα στις μικρές Εθνικές ομάδες και το 2000 ήταν μέλος της ομάδας που κατέλαβε την 4η θέση στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα Παίδων στο Ισραήλ. Εκεί φυσικά βρίσκονταν σκάουτερ μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων, μεταξύ των οποίων και της Μπαρτσελόνα. Αμέσως του ζητήθηκε να πάρει μέρος σε ένα τουρνουά προεπιλογής και πριν κλείσει τα 17 έγινε μέλος της Μπάρτσα! Ο Ανέστης Αναστασιάδης είχε το προνόμιο να ζήσει το όνειρο εκατομμυρίων παιδιών απ’ όλο τον κόσμο. Παίκτες που έχουν καθιερωθεί σήμερα στην ενδεκάδα των Μπλαουγκράνα, όπως ο Μότα, ο Ινιέστα, ο Ρέινα, ο Βίκτορ Βαλντέζ, ο Μπαμπαγκίντα, ο Ολεγκέρ, ήταν παιδιά εκείνης της «φουρνιάς» των τμημάτων υποδομής και συμπαίκτες του Ανέστη. Κουβαλώντας μαζί του την μεγάλη αυτή εμπειρία επέστρεψε στην Ελλάδα και αγωνίστηκε στην Α’ Εθνική με ΟΦΗ, Κέρκυρα και στη Β’ με τον Εθνικό Αστέρα και τον Ιωνικό πέρσι. Από το καλοκαίρι είναι ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού και μαζί με τον Μίτια Μόρετς, έχουν τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στο φετινό πρωτάθλημα. -Ανέστη, πρέπει να είναι μεγάλο σοκ για ένα παιδί να επιλέγεται από μια τόσο μεγάλη ομάδα.- Δεν ήμουν καν δεκαεπτά, όταν κλήθηκα να πάω στο τουρνουά να δοκιμαστώ για τη Μπαρτσελόνα και αρχικά ο πατέρας μου είχε πολλές επιφυλάξεις. Υπήρχε ανασφάλεια από πλευράς των γονιών μου και ήθελαν να τελειώσω πρώτα το σχολείο. Με το που πήγαμε και είδαμε τις εγκαταστάσεις, πόσο ανεπτυγμένα είναι τα πράγματα και ότι σου εξασφαλίζουν τα πάντα, τότε κατάλαβαν ότι θα είμαι σε καλά χέρια. Το πέταλο του Καμπ Νου το έχουν κάνει δωμάτια. Υπάρχει χώρος να τρώνε τα παιδιά των τμημάτων υποδομής που είναι από 12 έως 19 χρονών. Διαθέτουν καθηγητές και γενικά προσφέρουν τα πάντα. - Ένα παιδί αυτής της ηλικίας μπορεί να διαχειριστεί μακριά από τους δικούς του μια τέτοια πραγματικότητα;- Τους πρώτους τρεις – τέσσερις μήνες ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. Ήμουν τελείως μόνος, δεν ήξερα τη γλώσσα και οι υπόλοιποι δεν μιλούσαν αγγλικά. Αν δεν είσαι δυνατός χαρακτήρας φτάνεις στο σημείο να θέλεις να γυρίσεις πίσω. Στη συνέχεια έκανα παρέα με κάποια παιδιά όπως ο Μπαμπαγκίντα, που μαζί με τον Μότα ήταν οι μόνοι που μιλούσαν αγγλικά και με βοήθησε πολύ. Ήμουν, όμως, τόσο αφοσιωμένος στο ποδόσφαιρο και την καθημερινή εξέλιξη που έβλεπα και όλα τα υπόλοιπα περνούσαν σε δεύτερη μοίρα. Ζούσα και ανέπνεα γι’ αυτό, έκανα προπόνηση και δεν ασχολούμουνα με τα υπόλοιπα. - Η συνύπαρξη στην ίδια ποδοσφαιρική στέγη με αστέρες παγκόσμιας εμβέλειας, πώς είναι; - Έβλεπα στην προπόνηση τον Ριβάλντο, τον Όβερμαρς τον Ράιζινγκερ,  τον Λουίς Ενρίκε και όλους αυτούς τους μεγάλους αστέρες που διέθετε η ομάδα. Τους έβλεπα και δεν το πίστευα. Όσο και να φαίνεται περίεργο είναι τόσο απλοί . Όταν έκανα προπόνηση με την πρώτη ομάδα το απομυθοποίησα. Από μακριά τους βλέπεις σαν Θεούς, αλλά όταν τους ζεις καθημερινά, διαπιστώνεις πόσο απλοί άνθρωποι είναι. Καμία σχέση με αυτό που συναντάς στην Ελλάδα, όπου παίζεις σε μια ομάδα Α’ Εθνικής και νομίζεις ότι είσαι δεν ξέρω και εγώ τι. - Απ’ όλη αυτή την τεράστια εμπειρία που αποκόμισες, υπάρχει κάτι που ξεχωρίζεις ιδιαίτερα; - Ήταν ένα τεράστιο Πανεπιστήμιο. Μπόρεσα σ’ αυτά τα τρία χρόνια να φτιάξω τον χαρακτήρα μου, την προσωπικότητά μου και να δω πόσο μπροστά είναι στην Ευρώπη, όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά και στην παιδεία, το κοινωνικό σύνολο. Πως λειτουργούν στην καθημερινότητά τους, στη διασκέδασή τους. Είδα πόσο προχωρημένοι είναι και πάντα αναρωτιόμουν γιατί εμείς έχουμε μείνει πίσω. Κρατάω τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τον αθλητισμό και τη γενικότερη σκέψη τους γύρω από το ποδόσφαιρο. Την αγάπη που έχουν σ’ αυτό που κάνουν, με τεράστια ανιδιοτέλεια, χωρίς να βάζουν πάνω απ’ όλα το οικονομικό όφελος. - Αν στη Βαρκελώνη πετούσες στα ουράνια, να υποθέσω ότι η επιστροφή στην Ελλάδα ήταν ανώμαλη προσγείωση;- Έτσι ακριβώς. Δεν γνώριζα την κατάσταση που υπήρχε στην Ελλάδα. Φεύγοντας από εκεί πίστευα ότι πάνω – κάτω θα συναντούσα τα ίδια πράγματα και στη χώρα μου. Έτρωγα τη μία σφαλιάρα μετά την άλλη όταν επέστρεψα. Στους ανθρώπους, στον τρόπο που βλέπουν το ποδόσφαιρο, στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους ποδοσφαιριστές. Σε όλα. Κρατάω τα τρία χρόνια που έζησα στη Βαρκελώνη στην καρδιά μου. Δεν θα τα ξεχάσω ποτέ και θέλω όταν τελειώσω το ποδόσφαιρο να έχω ζωντανή αυτή την εικόνα. - Είναι τραυματική εμπειρία η κατάσταση που βιώνει κάποιος στην ποδοσφαιρική Ελλάδα; - Η καθημερινότητα του ποδοσφαιριστή είναι δύσκολη. Και εγώ έζησα, όπως πολλά παιδιά, την αγωνία να βγάλουμε τα προς το ζην παρακαλώντας. Είναι μια δραματική εικόνα. Φταίμε και εμείς, αφού ο ΠΣΑΠ είναι ανίσχυρος να προστατεύσει από την εκμετάλλευση τα παιδιά της Β’, της Γ’ Εθνικής. - Στο Αγρίνιο πώς ήρθες;- Εδώ και δύο χρόνια ήξερα από τον Τάσο Δέντσα, τον Μάκη Μπελεβώνη, τον Βαγγέλη Κουτσουρέ, με τους οποίους παίξαμε μαζί στον ΟΦΗ, την προσπάθεια που γίνεται. Μάλιστα πριν δύο χρόνια είχα κάνει πρωτοχρονιά στο Αγρίνιο με τον Τάσο. Μιλούσα συχνά με τα παιδιά και οι συγκυρίες το έφεραν να φοράω φέτος τη φανέλα του Παναιτωλικού. - Το πρώτο διάστημα ήταν δύσκολο, αφού σου χρέωσαν πολλά.- Εντάξει, γίνονταν αμυντικά λάθη. Πρέπει να είσαι δυνατός χαρακτήρας και να αναλαμβάνεις την ευθύνη. - Αντέχεται αυτό το βάρος;- Νομίζω αντέχεται, όταν μπορείς να κάνεις την αυτοκριτική σου και ξέρεις ότι αυτό που παρουσιάζεις μπορείς να το βελτιώσεις. Όταν γνωρίζεις πως υπάρχει κάτι καλύτερο και με πολύ καθημερινή δουλειά, μπορείς να το ξεπεράσεις. Το γήπεδο είναι ο καθρέφτης. - Δεν είναι σκληρή η αμφισβήτηση και οι αποδοκιμασίες γι’ αυτόν που τις δέχεται; - Δεν είναι ωραίο σαν εικόνα και σαν συναίσθημα ο δικός σου κόσμος να σε γιουχάρει. Η κριτική που είναι καλοπροαίρετη, πρέπει να τη δεχόμαστε όλοι μας. Είτε είναι από δημοσιογράφους, είτε από τους προπονητές και τους συμπαίκτες μας, είτε από τους φιλάθλους. Όταν η κριτική γίνεται με σκοπό να σε βοηθήσει, πρέπει να σκύβεις το κεφάλι και να δουλεύεις περισσότερο. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. - Τις αποδοκιμασίες πάντως διαδέχτηκε το χειροκρότημα. Ποιες είναι οι σχέσεις σου με τον κόσμο σήμερα;- Με αντιμετωπίζει πάρα πολύ καλά. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν και τα καλά και τα κακά. Αυτό που έχω μάθει είναι, ότι όταν κάνεις κατάθεση ψυχής μέσα στο γήπεδο και δίνεις και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών σου, ο κόσμος το αναγνωρίζει και το χειροκροτεί. - Πριν τις γιορτές ο Παναιτωλικός έβλεπε άνοδο και τώρα ρίχνει ματιές προς τα πίσω στη βαθμολογία. Γιατί δεν μπόρεσε να σταθεροποιήσει την απόδοσή του; - Η αλήθεια είναι ότι σε μια ομάδα όπως εμείς που έχει πολύ κόσμο και είναι λογικό να υπάρχουν απαιτήσεις, πρέπει να είσαι φτιαγμένος να παίρνεις αποτελέσματα. Είχαμε βρει ένα ρυθμό και οι διακοπές μας στοίχησαν. Περνάμε ένα δύσκολο στάδιο, αλλά έχει πολύ δρόμο για να πάρουμε παιχνίδια, να επανέλθουμε στο δρόμο της επιτυχίας και να πετύχουμε το στόχο μας. - Ποιος είναι τελικά ο στόχος;- Ο Παναιτωλικός διαφέρει απ’ όλες τις ομάδες της Β’ και από πολλές της Α’. Πρέπει να φτιαχτεί ένα γερό σύνολο και δεν πρέπει να κρυβόμαστε. Όταν υπάρχει τέτοια δυναμική και τόσος κόσμος πίσω της, οι απαιτήσεις είναι μεγάλες. Πρέπει να πρωταγωνιστεί και αυτό οφείλουμε να κάνουμε για να βρεθούμε στην εξάδα. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Συνάμα πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις τα επόμενα χρόνια η ομάδα να πατάει πολύ γερά στα πόδια της. - Ο Παναιτωλικός θέλει να κάνει νέα αρχή κόντρα στην ομάδα που αγωνίστηκες πέρσι. Θεωρείς «σκληρό καρύδι» τον Ιωνικό; - Είναι ομάδα που τα τελευταία χρόνια έπαιζε στην Α΄ Εθνική και τα δύο προηγούμενα πρωταγωνίστησε στη Β’. Έχει το μέταλλο της σκληρής ομάδας, λόγω της γειτονιάς και λόγω ιδιοσυγκρασίας. Για εμάς όμως δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα εκτός από τη νίκη. Όπως και να εξελιχθεί το παιχνίδι πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι και να κερδίσουμε. Όταν παίζεις στο γήπεδό σου μπροστά στον κόσμο που σου δίνει δύναμη και γνωρίζεις ότι οι πραγματικές δυνατότητες της ομάδας σου είναι μεγάλες, τότε το μόνο που κάνεις είναι να δώσεις όλες τις δυνάμεις σου για να φτάσεις στη νίκη. - Σας έχουν επηρεάσει τα γεγονότα που βιώσατε στο Βόλο;- Αυτό που βλέπω είναι ότι ο Παναιτωλικός πρεσβεύει τη διαφορετικότητα. Αυτό είναι που δεν θέλουν στην Ελλάδα. Με όλο αυτό που γίνεται στην ομάδα, με τον πρόεδρο και όλους τους υγιείς ανθρώπους της διοίκησης. Πρέπει αυτό ακριβώς να διαφυλάξουμε την Κυριακή. Δεν πρέπει να καταφύγουμε σε φανατισμούς μετά τα όσα περάσαμε εμείς την περασμένη. Πρέπει να στείλουμε το μήνυμα, ότι αυτή η ομάδα είναι το παράδειγμα για όλες, στον τρόπο που λειτουργεί. * Συνέντευξη στο επίσημο περιοδικό της ΠΑΕ Παναιτωλικός YELLOW POWER που κυκλοφόρησε στο παιχνίδι με τον Ιωνικό

ΠΗΓΗ:http://panetolikos.gr/